Iedereen heeft een verhaal en ’truth is stranger than fiction’ zijn een aantal cliches die zich voordoen als we het over non-fictie hebben. Alle betaalde opdrachten die ik heb gedaan met mijn bedrijf waren non-fictie. Daarnaast draai ik ook mijn eigen non-fictie projecten. De leidraad hierin is passie. Niet alleen van mij maar vooral ook van de mensen die ik film.
Die passie was ook de inspiratie van dit portret van Marinda Demeijer:
Ik reis graag en heb het geluk om dat ook met enige regelmaat te mogen doen. Lange filmverslagen maken van waar ik ben geweest doe ik eigenlijk nooit. Als ik op reis film is dat meestal een fictie film die daar zijn locatie heeft, maar af en toe draai ik ook producties als deze. Want waar je ook heen gaat is er zoveel moois te zien en mooie verhalen te ontdekken als je de toeristische mega attracties links laat liggen.
Maar meestal fotografeer ik vooral op reis:
Ik sport zelf graag en ook qua filmen is het een terugkerend onderwerp. Tijdens het laatste jaar van mijn studie in Engeland heb ik voor Sub.tv filmpjes gemaakt van sportwedstrijden en ook portretten van de studenten sport teams (of clubs) zoals deze:
Na mijn studie heb ik verschillende sport dingen gedaan, voornamelijk hockey. Waaronder filmpjes gedraaid voor de internationale hockeybond (FIH) tijdens de Olympische Spelen van Londen in 2012. Door de uitzendovereenkomsten die rond de Spelen worden gesloten mochten we niet filmen op het veld, in het stadion of in de persruimte. Waardoor we sfeerfilmpjes hebben gemaakt zoals deze: